MOJAB 24

#شامل #تعریف NMAX ۱۰ #تابع ورودی (a، n) void خروجی (a، n) #تابع توان دو (a، n) int اصلی (void) { int n، data[NMAX]; ورودی (داده، &n); توان دو (داده، n); خروجی (داده، n); برگشت ۰; } int ورودی (a، n) { اگر (scanf(“%d”، n) != ۱ || *n NMAX || *n == ۰) { printf(“ناموجود”); برگشت ۰; } برای (int *p = a؛ p &#8211؛ a &lt؛ *n؛ p ++) اگر (scanf("%d"، p) != ۱) برگشت ۰; برگشت ۰; } void خروجی (a، n) { برای (int *p = a؛ p &#8211؛ a &lt؛ n؛ p ++) printf("%d "، *p); }

این برنامه یک تابع ورودی و یک تابع خروجی دارد. تابع ورودی اعدادی را از ورودی می‌خواند و آن‌ها را در آرایه‌ای به نام "data" ذخیره می‌کند. سپس تابع توان دو این اعداد را محاسبه می‌کند و در همان آرایه "data" ذخیره می‌کند. در نهایت، تابع خروجی اعداد محاسبه شده را چاپ می‌کند.

در تابع ورودی، ابتدا تعداد اعداد ورودی را دریافت می‌کنیم و اگر تعداد اعداد بیشتر از NMAX یا صفر باشد، پیام خطا چاپ می‌شود. سپس اعداد ورودی را در آرایه "data" ذخیره می‌کنیم.

در تابع خروجی، اعداد محاسبه شده را چاپ می‌کنیم.

در تابع اصلی، ابتدا اعداد را از ورودی می‌خوانیم، سپس توان دو اعداد را محاسبه کرده و در نهایت اعداد محاسبه شده را چاپ می‌کنیم.

در نهایت، برنامه به اتمام می‌رسد.