MOJAB 24

یک داستان درباره گمراهی انسان بگو

روزی یک مرد جوان به نام مایکل تصمیم گرفت به یک سفر طولانی بروید. او تمام زندگی خود را در شهر کوچکی گذرانده بود و حالا می‌خواست جهان را ببیند و تجربیات جدیدی کسب کند.

مایکل با کمربند خود و کمی امتیاز پول، از خانه خارج شد و به سوی جنگل‌های وسیع و زیبایی که در نزدیکی شهر واقع بود، رفت. او به تنهایی قدم می‌زد و احساس آزادی و آرامش می‌کرد. اما هر چه می‌گذشت، مسیرش پیچیده‌تر می‌شد و او گم شده بود.

مایکل سعی کرد به یاد آوردن نقشه‌هایی که قبلاً دیده بود، اما بی‌نتیجه بود. او به سرعت به پیچ و خم‌های جنگل گم شد و هر چه تلاش می‌کرد، هیچ راهی برای خروج پیدا نمی‌کرد.

با گذر زمان، مایکل احساس ترس و ناامیدی کرد. او به تنهایی و بدون غذا و آب بود و نمی‌دانست چه کاری باید بکند. اما در آخرین لحظات، یک نور در دورترین نقطه جنگل روشن شد و مایکل به سمت آن حرکت کرد.

وقتی به نور نزدیک شد، متوجه شد که یک روستای کوچک در حاشیه جنگل وجود دارد. مردم آنجا او را با گرمی و مهربانی پذیرفتند و به او کمک کردند تا به خانه‌اش بازگردد.

مایکل از این تجربه یاد گرفت که گاهی اوقات در مسیر زندگی، ممکن است گمراه شویم، اما همیشه راهی برای بازگشت وجود دارد. او از آن روز به بعد هرگز فراموش نکرد که همیشه به دنبال نوری در تاریکی باشد، چرا که آن نور می‌تواند راهنمای ما در لحظات سخت زندگی باشد.